عنکبوت‌ها در تنیدن قوی‌ترین فیبرهای دنیا معروف و شناخته‌شده هستند، اما دانشمندان دانشگاه ترنتو در شهر ترنتوی ایتالیا با توجه به یک گزارش بررسی فناوری دانشگاه MIT، راهی پیداکرده‌اند که این موجودات را وادار به تنیدن تارهایی محکم‌تر کنند. این محققان چطور به چنین نتیجه‌ای رسیده‌اند؟ با اسپری کردن عنکبوت‌ها با نانو تیوب‌های کربن و فلس‌های گرافین و تبدیل آن‌ها به فوق عنکبوت!

اخبار علمی این‌چنینی همیشه کمی نگران‌کننده هستند. این دستاوردها ممکن است مزایایی داشته باشند که بشر را به سطح بالاتری از درک علمی برسانند. می‌توانند منجر به تولید کالاهایی بهتر برای کاربردهای مهم شوند. بااین‌حال، معمولاً نقطه شروع تمام فیلم‌های ترسناک درجه دوم در مورد یک حیوان عظیم‌الجثه است که به یک کلان‌شهر حمله می‌کند.

امیلیانو لپوره، یک دانشجوی پسادکتری که در دانشکده مهندسی مکانیک و سازه این دانشگاه کار می‌کند، سرپرست این آزمایش‌ها بود. این گروه تحقیقاتی 15 عنکبوت فولسیدا (نوعی گونه پادراز عنکبوت) را که به‌نام‌های “عنکبوت سرداب” یا “بابا لنگ‌دراز” نیز شناخته‌شده‌اند، جمع‌آوری کردند و روی آن‌ها آب دارای نانو تیوب‌های کربن و فلس‌های گرافین اسپری کردند. این گروه، تارهای تنیده شده پس از اسپری را با نمونه‌های جمع‌آوری‌شده قبل از اسپری مقایسه کرده و مقاومت کششی آن‌ها با دستگاهی که می‌تواند بار روی یک فیبر را اندازه‌گیری کند (به گزارش بررسی فناوری MIT)، اندازه‌گیری کردند.

فیبرهای تحت تأثیر اسپری استحکامی به‌مراتب بیشتر از تارهای اولیه داشتند. درواقع آن‌ها از فیبرهای مصنوعی مانند کولار نیز محکم‌تر بودند و بنا بر گزارش MIT، این فیبرها اکنون قوی‌ترین فیبر شناخته‌شده هستند.

این آزمایش می‌تواند منجر به کشفیات جالبی در مورد عنکبوت‌ها شود و کاربردهای جدیدی برای تارعنکبوت که اکنون به‌عنوان قوی‌ترین فیبر‌ها شناخته‌شده، می‌تواند پیدا کند. این پژوهش فعلاً مشخص نکرده که چطور نانو تیوب‌های کربن و فلس‌های گرافین، به تارعنکبوت راه پیداکرده‌اند. گروه تحقیقاتی لپوره باور دارند که عنکبوت‌ها آب حاوی این مواد خاص را هضم کرده‌اند، اما فعلاً با تجهیزات طیف‌سنجی نتوانسته‌اند این فرضیه را اثبات کنند.

این مطالعه همچنین می‌تواند قدم دیگری در راستای دستیابی به روشی برای استخراج تارعنکبوت برای کاربرد در پزشکی، ساخت و تولید و حتی ایمنی عمومی باشد. قبلاً در سال 2012، دانشمندان در حال کار برای کنسرسیوم ژنگان‌شناسی قانونی در هلند موفق به تولید یک نوع پوست مصنوعی انسان شدند که می‌توانست جلوی گلوله‌ها را بگیرد. این پوست از شیری ساخته‌شده بود که از مهندسی ژنتیک روی بز و یک نوع پروتئین داخل تارعنکبوت به‌دست‌آمده بود.

بنا بر گزارش‌هایی، اینگی آگنارسون جانورشناسی که با دانشگاه پورتو ریکو کار می‌کرد، گونه جدیدی از عنکبوت در سال 2010 کشف کرد که Caerostris darwini نام‌گذاری شد و با نام “عنکبوت درختی داروین” نیز شناخته می‌شود و می‌توانست تار‌هایی تولید کند که در آن زمان محکم‌ترین تارعنکبوت و محکم‌ترین ماده بیولوژیک شناخته‌شده توسط انسان محسوب می‌شد.